Daan gaat vaak naar de wolkenwei. Het is fijn om naar de wolken te kijken, maar ook verdrietig: de wolken lijken soms op mensen die er niet meer zijn....!
Een verhaal over gemis, verdriet en hoop.
Meer informatie over een liedjes bij dit boek volgt!
Hier een prachtige recensie van de Ned. Bibliotheek dienst!
In dit verhaal maken we kennis met Daan. Daan houdt van tekenen. Het liefste tekent hij wolken. Soms zijn wolken gewoon wolken, maar soms lijken wolken ook op dingen, dieren of mensen. Daan heeft een lievelingsplekje onder de boom in de wolkenwei. Daar bestudeert hij de wolken en ziet er allerlei gezichten van mensen in. Ook het gezicht van opa. Daan wordt daarvan blij en verdrietig tegelijk. Als Daan opa in de wolken ziet is hij blij opa even te zien, maar voelt hij zich ook verdrietig omdat hij opa mist want opa is dood. De illustraties van Michel de Boer beslaan telkens een hele spread. Per spread staan er vier korte regels tekst, die rijmen en daardoor prettig voorlezen. In deze simpele opzet wordt op een mooie manier voor jonge kinderen een beeld van verlies en gemis geschetst. Maar ook hoe je hiermee om kunt gaan en hoop kunt houden. Mooi vormgegeven en betekenisvol verhaal met aanknopingspunten voor gesprekken over rouw en gemis, die je met jonge kinderen niet makkelijk en laagdrempelig voert. Vanaf ca. 3 jaar. PM, NBD|Biblion
